Zaburzenie Osobowości  to ogólny, nieefektywny wzór funkcjonowania. Zachowanie tych osób, odnoszenie się do innych, panowanie nad sobą jest niezgodne ze standardem. Nie chodzi o to, żeby wykorzenić wszelką indywidualność diagnozując ludzi, jako zaburzonych. Warunkiem tej diagnozy jest subiektywne cierpienie jakiego człowiek doświadcza. A doświadcza cierpienia stale i zwykle nie może liczyć na żadne współczucie. Myśli, sposób w jaki postrzega siebie i świat nie pozwalają mu cieszyć się życiem. Emocje są silne i nieprzyjemne. Objawy wpływają na każdy aspekt  życia i niektórym uniemożliwiają funkcjonowanie. Zwykle towarzyszą temu dodatkowe zaburzenia: depresja, nerwica, uzależnienia, zaburzenia odżywania i wiele innych. Z tych powodów człowiek szuka pomocy. Zupełnie nie zdaje sobie sprawy, że problem leży w tym w jaki sposób myśli, zachowuje się, odbiera świat, jakie są jego emocje i poglądy.